Rondje door de brommergekte in Hanoi gedaan. Koffie in een buitenwijk, koffie met melk, yes yes. Kregen we koffie met suiker ha ha. En bezoek aan de pottenbakkerswijk. Vervolgens terug met een pontje over de rode rivier, avontuur.
Dwars door de stad. Al snel de eerste hoosbui. Net op tijd met schuilen. Later nog zo een hoosbui toen we in een klim zaten. Schuilen bij een boomstammen beeldhouw iets. Duurde lang. Na een uur toch maar de hoosbui in. Zwart kwamen we bij een hotel aan. Alles onder het zand. Bleef de hele avond regenen en onweren.
Flink klimmen vandaag. Hoe hoger we kwamen hoe mistiger het werd, tot we niets meer zagen.
Na 14 km de top en over de top weer zicht. Voor Mai Chau City sloegen we een pad in voor ons hotel. Pad liep dood in de rijstvelden. Dan maar via de smalle blubber dijkjes van de rijstvelden weer op de weg zien te komen. Schoenen onder de blubber. Bij toeval kwamen we toch bij de locatie aan en de hutjes waren schoon. Leuk uitzicht over de rijstvelden vanuit ons hutje.
Eerst inkopen doen in het dorp en dan begint gelijk het klimmen, weer in de mist, beetje jammer. Na 20 km klimmen zitten we boven de wolken en zien we weer wat. Tot 35 km blijft het klimmen en gaan we de pas over: 1.200 meter. Daarna blijft het klimmen en dalen en blijven we rond de 1.200 meter. De laatste kilometers is het afdalen. Hotel Ben is goed genoeg, voor 3 ton zitten we goed eten is weer een avontuur, maar ons blad met gerechten werkt goed. Weer wordt er een kopie van gemaakt.
We dalen eindeloos af, de zon schijnt heerlijk. We zijn om 11 uur al in Ten Chau en besluiten door te fietsen. Nu begint het klimmen weer en in de felle zon valt het niet helemaal mee, helemaal niet bij Jolanda. Voor Ban Lot zien we groot hotel maar we kiezen er voor om naar de plaats te gaan. Hotel wat we daar vinden wordt net een feesttent opgebouwd voor vanavond, moeten we ook niet hebben. Volgende is ok, hoewel kan wat schoner en het bed blijkt harder dan hard. We zijn vast de eerste buitenlanders want ze zijn druk doende met onze paspoorten voor de politie en de papieren van onze reisorganisatie, Tja wij fietsen niet georganiseerd rond. Leven Google translate dat wel.
Buiten op het terras ons eigen ontbijtje gegeten, rustig aan vandaag: we hoeven niet ver. Eigenlijk fietsen we het hele stuk door bebouwd gebied. Hoogtepunt van de dag is ons bezoek aan de markt voor bananen. Ze hebben er ook lekkere kippetjes op een tafel, mooi gerangschikt. Son La is een grote stad met een vrijwel lege 6 baans snelweg die ons de stad in leidt. Ons hotel ligt aan een park maar daar zijn ze hard aan het bouwen. Kamer is prima en zonder iets te vragen gaat er al een ton van de prijs af, ook goed. Koffie in een tuintje, mega sterk en super zoet, we zijn er gelijk weer, later krijgen we in de gaten dat het met gecondenseerde melk is. Wat rondgelopen en naar de Franse gevangenis. ‘s avonds hotpotten.
Vroeg op, om 7 uur op de fiets. Nog even de laatste inkopen. De eerste 40 km alleen maar door bebouwing. Langzaam wordt het toch iets rustiger op de weg. Jolanda gaat plassen bij een karaoketent. Wordt naar een geheimzinnig zaaltje meegenomen wc is wel Spik en span, maar vreemd gebeuren. Na 50 km wordt het klimmen naar 1500 meter. Gelukkig is het vandaag bewolkt, gaat best. Om 1 uur zijn we bij het ky boutique-hotel. Ze hebben nog één Kamer maar wel in het oude gedeelte. Wc, vloer, bed: alles goor. Ut is de enige kamer die ze nog hebben, we wijzen ze op de vuiligheid en dan wordt er schoongemaakt. Eigenlijk willen we in het mooie gebouw, booking.com zegt nog ruimte zat. Hun van niet, beetje vreemde toestand. Maar veel meer is er niet in dit dorp. Jolanda stort een beetje in van al die vieze zooi. Maar kamer is uiteindelijk schoon en het terras is lekker. Hopen op morgen beter. Roel vindt nog een rol oreo, lekker.
Eerst weer bananen inkopen, we zien een mooi beschaafd trosje, maar dat mag niet, moet toch minimaal 20 bananen. We krijgen minder niet voor elkaar, maar ja voor 10.000 dongen kopen we het toch (37 cent) en slepen we het wel mee. Lekker fietsweer eindelijk een beetje rustig op de weg en veel hello bye bye. We vinden onderweg ook nog een nette koffie tent, we raken al gewend aan de sterkte. Hoe mooi de koffie tent, hoe goor de wc. Net na de middag zijn we al weer op de eindbestemming, het klimmen gaat steeds beter gelukkig. Veel hotels maar we hadden al wat voorwerk gedaan. Eerste hotel bij het busstation is ok maar we drukte, dus we kijken nog even verder. Hotel ruby beetje luxer en rustiger en achter de hoofdstraat, das weer gezellig. Roel spot een pizzatent en dat smaakt weer eens lekker anders, de fruitshakes helemaal geweldig. Roel moet nog even op de foto met de eigenaar, vrienden voor het leven haha. Later blijken we op google maps te staan bij het restaurant. Van AVG hebben ze nog niet gehoord denk ik.
Veel klimmen en dalen vandaag. Lekker rustig op de weg en veel zon, dat maakt het allemaal wel zwaarder. Halverwege proberen we weer pho (soep) te krijgen Maar het worden noedels. We bestellen 1 portie maar krijgen er twee en we krijgen het toch aardig op. Daarna een lange klim. Dan afdalen over een hele slechte weg. Oef na 80 km doet dat pijn. Het hotel ligt ver buiten het plaatsje, het eerste moeten we weer klimmen dus we kiezen een ander 500 meter verder. We zijn de enige gasten, kunnen er gelukkig eten en ontbijten met een broodje ei. Okee de vloerbedekking is wel goor maar de rest prima. Ogen dicht en slapen.
De weg is heerlijk rustig en we fietsen eigenlijk steeds langs de rivier, niet dat er een stukje vlak was, steeds korte klimmetjes. Maar het was heerlijk fietsen. Veel originele dorpen, wel weer arm. Een soepje in een restaurant keet waar de hoogste militair pas uit de auto kwam toen alles gereed was. Drank kwam uit waterflesjes en werden aangevuld met een trechter uit tonnen. In Paso heeft het hotel gelukkig een nieuw gedeelte want de recensies waren dieptriest. Het nieuwe gedeelte is buiten nog niet af maar binnen al bijna weer in verval.
We eten in een tentje er tegenover waar de zoon van 9 eens flink al zijn Engels vertoond. Meer dan een paar zinnen zijn het niet maar hij doet zijn best en wij vermaken ons.
Meteen al flink klimmen. Maar het is goed bewolkt en het gaan prima. Van 300m naar 1100m. Veel traditionele kleding, een ah-wuppie doet het weer goed en de vrouw lachte haar 2 tanden bloot. Daarna afdalen, in Lai Chau inkopen doen, lekkere smulrol bij de Franse haha bakkers en twee broodjes die vakkundig met een lintje om het zakje worden ingepakt.
Dan komt de tweede klim, de zon doet flink zijn best en wij zweten ons rot. Maar ook die klim gaat voorspoedig. In tam duong vinden we het genoeg. Het Patalin hotel is prima, kamer voor 3 ton. Wanneer we naar de kamer worden gebracht, krijgen we een andere kamer dan we gezien hadden. Maar ja de nieuwe kamer is een VIP dus beter voor dezelfde prijs. Geluk dus. Eindelijk weer eens een aparte douche in plaats van een die midden in de badkamer zit en zorgt dat alles drijfnat is.
S Middags valt de stroom in het dorp uit, maar gelukkig heeft dit hotel een generator. en helaas ook karaoke, tot half 12 staat het hotel te bonken op de bassen, werkelijk wat een herrie.
Na een rustig ontbijtje en voor de verandering weer een brood met gebakken ei, begint de klim naar 2000 meter. Het is goed fietsweer en helder. Gaat dan ook lekker en na 4 uur en veel fotos zijn we boven, schitterend uitzicht. De afdaling naar Sapa is slecht. In Sapa is het druk en een grote bouwput; overal zijn ze bezig met vooral nieuwe hotels. Wij hebben een heel luxe en vooral schoon hotel. Drankje bij aankomst, sapje in de middag. Kost wel 2 miljoen maar dan heb je ook wat. S avonds moet de verwarming aan want ut is hier op 1500 m hoogte wel koud.
Na een van alles ontbijt de fiets gepakt naar dal van de Muong Hao riview. Hoofdweg is wel een beetje druk en stoffig, ook hier is het een bouwput. Maar de uitzichten over de rijstterrassen zijn geweldig, we blijven foto's maken. Na 10 km gaan we van de hoofdweg af en gaan we via de kleine paadjes terug, hier lopen alle toeristen en de verkoopvrouwtjes. What is your name na de zoveelste keer zeg ik beppie, waar zij peppie van maakt. Dan is Roel aan de beurt. Die zegt kokkie,ah, beautiful name peppie en kokkie. Your lucky day, you want, afijn en dan krijg je een hoop rommel te zien, special price, your lucky day.
De kleine paadjes brengen ons wel op de mooiste plekken, een stuk is door de rotsweg niet te fietsen maar verder goed te doen.
Vandaag wandelen naar Cat Cat. Echt een vreselijke bedoeling. Veel Aziaten verkleed in de lokale kledij en maar selfies maken. Er was een route die iedereen netjes volgde, maar wij liepen per ongeluk tegen de stroom in. Om het toch geinig te maken gingen we gewoon achter mensen staan die op de foto gingen, wij plezier en zij plezier. Zo snel we konden kozen we een ander pad weer richting de vallei, binnen 100 meter liepen we alleen. We maakte er onze eigen trekking van en kwamen al snel weer bij de mooie rijstvelden. Verder lekker gewandeld
Ook zijn we naar Ta Phin gefietst, een stuk klooster ruïne, erg mooi met rijstterrassen en andere land- en tuinbouw. Leuke kleine paadjes.
Rustig aan vandaag, maar 35 km voor de boeg en vooral afdalen. Mooie afdaling met wederom veel rijstvelden. Lao Cai is een grote stad met veel hotels, wij kiezen er een met een kamer met balkon en uitzicht over de Red river. Rondritje gemaakt naar de grens. We waren hier 15 jaar geleden ook al eens, alles mooi aan de Chinese kant ( wat vanuit Vietnam zichtbaar was, daarachter was het puinhoop) nu is de Vietnamese kant mooier lijkt wel. Chinezen bouwen aan hun kant alleen maar hoge torens, Tja dan kijken ze op Vietnam neer.
Mooie route vandaag, lekker groen, rustig, afijn zoals het hoort te zijn. Nog wel wat heuveltjes te nemen. In Pho Rang doet Roel de standaard inkopen, smulrol, brood, water, cola, chips en koekjes. Dan op zoek naar onze lodge. Zo nog een behoorlijke klim in, maar het is zo mooi! Na 20 km op de weg richting Viet Quang zien we een bord staan. Nog even steil naar boven, prachtige plek. Ze hebben maar 1 privé bungelow en die had de we al geboekt. Na een uurtje komen er nog 2 fietsers aan, er is nog een gebouw met 6 plekken. Dus ze hebben geluk.
Wij eten s avonds met de familie mee. Dat gaat in een rap tempo, maar wel lekker. Roel mag aan de sterke drank met vaders, zodra glaasje leeg, hup weer gevuld.
De weg is echt schitterend, mensen op het land bezig en groen en rustig. Wanneer we weer geklommen hebben stopt het mooie wegdek, was vooor 5 km slecht dus te doen, maar ai later is het weer pet. En het is bloedheet en stoffig. Maar wel mooi en gezellig, schoolkids fietsen gezellig met ons mee, what is your name; Roel is te moeilijk, kokkie is wel succesvol, we horen alleen nog maar kokkie om ons heen. Peppie vergeten ze snel.
De hele weg naar Viet Quang blijft het wegdek vaak erg slecht. Gelukkig hoeven we niet zo ver. Hotel in de eindbestemming gevonden, kamer moet nog even schoon worden gemaakt, 10 minuten later klaar. Inspectie bed zien we gelijk dat het niet schoon is. Dus met de lakens en vertaalapp naar de receptie. Krijgen we alsnog een schoon bedje.
We volgen de hoofdweg, geen succes want heel druk. Op de kaart zien we aan de andere kant van de rivier ook een weg lopen. We zien na 25 km een kerk met een groot mariabeeld en als we goed kijken ook een pontje. Snel naar de andere kant. Lekker rustige weg met weinig verkeer, wel veel enthousiaste mensen. Kortom geweldig. Helaas moeten we na 30 km toch weer de drukke weg nemen en dan rijden we Tuyen Quang nog bijna voorbij ook. Even de snelweg oversteken en zo lukt het toch. Hotel wat we op ut oog hadden is zo gevonden. Kamer is mooi, helaas het bed weer vies. Maar dat wordt weer verschoond op ons verzoek ( blijft een beetje vreemd). Avonds eten we heerlijke gevulde soep tussen de studenten. Weer dolle pret en ut smaakt goed.
Zwaar bewolkt vandaag. Eerste stuk route weer erg druk, had anders gekunt maar goed volgende keer. Bij de Lu rivier gaan we over de dijk, een stuk leuker fietsen. Nog even langs een tempel, blijkt iets raar groots pretparkachtig iets te zijn. Dan maar door naar het hotel, helemaal nieuw en ja in één keer schone lakens.
Jammer dat de de lift uit viel, de muziek van de bar op de bovenste verdieping kei- en keihard door kwam en dat het brandalarm om 5 uur in de ochtend af ging, verder was het een goed hotel met ontbijtbuffet waarbij wij de enige westerse gasten waren.
Via wat kleine weggetjes bereiken we opnieuw de rode rivier. Eerst over de dijk aan de noord kant en via een eindeloos lange brug naar de zuidkant. Daar slepen we onze fiets weer de dijk op en blijkt als we boven staan dat we net even 100 meter terug gewoon een weggetje omhoog hebben gemist. Richting Hanoi wordt het steeds drukker op de dijk, gelukkig heeft de route ook nog wat stille paadjes voor ons in petto. De laatste kilometers in Hanoi is het weer lekker om je op de fiets in de drukte storten, we komen net met de eerste druppels regen weer aan in ons hotel.
De volgende dag gaan we voordat we op het vliegtuig stappen nog ‘even’ langs de zijde markt in het zuid oosten van de stad, dat blijkt geen goed idee: je kunt er over de hoofden lopen en verder zijn het alleen winkeltjes waar dus zijde verkocht wordt.