Na de vlucht zijn we supersnel door de douane en onze fietsen staan ook al bij de bagageband. De guesthouseman die ons komt ophalen staat er ook, dus binnen een uur zijn we uit het vliegtuig in ons hotel, villa green inn. We zijn allebei moe dus na het eten liggen we snel te slapen. 12 uur later worden we wakker.
We verkennen Negombo op de fiets, zweten ons te pletter, halen geld, een reisstekker en waarderen de simkaart die we kregen op het vliegveld op. Daarna halen we water, bananen, cake en andere dingen en gaan weer naar ons hotel en ploffen bij en in het zwembad neer. Verbranden natuurlijk meteen. Verder lekkere rustige middag.
Na het ontbijt gaat de fietsreis beginnen. Eerst fietsen we via de kustweg richting Colombo. Ver voor de stad duiken we het binnenland in. Zou Sri Lanka vlak zijn, nou echt niet. En met de zon stevig op onze kop valt het toch niet helemaal mee. Ook al omdat we hele leuke kleine weggetjes hebben met mensen die ons alle kanten op wijzen, we komen niet uit waar we willen. Omdat de tijd toch doorgaat en we voor het donker ergens willen zijn, kiezen we nu voor een doorgaande weg. Oké deze gaat naar Hanwella in plaats van naar Avissawella, wat ons plan was, maar ja. In Hanwella vinden al snel een hotel: Hanwella heritage Rest house. De prijs van de kamer gaat per vlek op het laken omlaag.
We slapen slecht, en om half 6 denkt Jolanda dat er ergens keihard gekaraokerd wordt. Het is echter het ochtend gebed vanuit een moskee een eind verderop. Voor het ontbijt moeten we iemand even aansporen maar uiteindelijk krijgen we een en ander. We kiezen vandaag voor de route over de A4 om niet weer hopeloos te verdwalen. Deze A4 is wel een uitdaging, druk en vreselijk. We zijn dan ook blij als we na 45 km een bord zien staan naar de Bopath waterfalls waar we een resort hebben gespot. 5km met behoorlijke klimmen, maar de weg is wel heerlijk rustig. Het resort is iets wat vergane glorie, het is verder redelijk schoon. De waterval is giga (waar komt dat water vandaan in deze bloedhitte). De middag lezen we lekker een boek en kijken naar al het wild om ons heen (eekhoorns, vogeltjes, personeel wat tig keer langs komt lopen). Het eten is een hoogtepunt. Met z’n 5-en om ons heen om sir te bedienen, van Madam hebben ze nog niet gehoord vermoeden we. We denken dat het resort in de jaren 80 is geopend en dat ze van die tijd nog steeds een cassettebandje hebben met the very best of ABBA, die mochten we tijdens het eten aan horen. Op het moment dat je je vork even neer legt, komen ze aanstormen om af te ruimen, maar net voor dat moment eet sir weer verder. Wanneer we echt klaar zijn lopen ze in optocht mee naar ons huisje, want sir moet natuurlijk goed aankomen. Tja dat er ook een miss bij loopt... Je vraagt je af wat vrouwen hier zijn, ze doen vooral de vieze klussen vuilnis ophalen etc. In de hotelletjes waar wij tot nu toe hebben overnacht zagen we alleen maar mannen.
Er wordt al vroeg geveegd rond ons huisje en nog een keer en nog een keer. Tot het moment daar is en wij verschijnen en richting ontbijt gaan. Alle mannen zijn weer wakker en volgen sir Roel op de voet. Na het ontbijt vertrekken we. Eerst over het leuke weggetje, afdalen naar de A4. Na Ratnapura nemen we een weg die een stuk rustiger is. Volgens de kaart moeten we na het spoor naar rechts, alleen lastig als er geen spoor te bekennen valt en niemand daar ook maar iets van weet. Door hier en daar te vragen komen we toch op de gewenste weg, meer een weggetje. Het is een prachtige route door rubber en theeplantages, met allerlei borden: estate zus en estate zo, 20 HA thee, 10 HA kaneel bomen, van die dingen. We geven deze route de naam landgoederenroute. Wel veel klimmen in de bloedhitte (40+). Regelmatig moeten we de weg vragen want als er al een bord staat dan is dat in het srikees, onleesbaar voor ons. Maar de mannen, we zien alleen maar mannen, zijn behulpzaam. Na een lange klim daalt de weg met haarspelden, we komen weer op de mainroad maar veel minder zuiderlijk dan we hadden gehoopt. We volgen de mainroad die nog steeds druk is en warm, Jolanda begeeft het ongeveer. In 10 km veel cola en fanta. Bij een guesthouse stoppen we. Een kamer is 600 rps, 4 euro, maar geen airco en geen eten, mmm. We rijden door. In Godakawele weten we van internet dat er een resort is, 1,5 km van de weg af, stijl omhoog dus. Maar het Owinrich is prachtig en de kamer en badkamer glimt je tegemoet. Na wat onderhandelen besluiten we te blijven, teruggaan was bijna toch geen optie, we zijn kapot. Een duik in het zwembad maakt weer veel goed en als er dan ook weer elektra is wordt het alleen maar beter. Oké, bier is er niet, dan maar een fruitmix. Eten ‘s avonds is super
Een uitgebreid ontbijt, we kunnen er weer even tegenaan. Eerst afdalen naar het dorp en dan de A18 volgen. Gaat razendsnel want het daalt vooral. Maar goed ook want vandaag geen wolkje aan de lucht, bloedheet (45+). Sneller dan verwacht zijn we bij de afslag naar het Uda Walawe National Parc. Het hotel wat we hadden gespot is vol. Een neef van die eigenaar brengt ons ergens anders naar toe, waarschijnlijk naar een nicht. Kamer is niks. Dan maar naar een resort. Kamer is vergane glorie, maar douchegordijn is schoon. We dingen flink af en wanneer we weglopen gaan ze toch akkoord. We hebben geen zin om verder te zoeken. ‘s middags safari naar het NP. Na lang rondrijden, om het spannend te houden denken we, zien we een olifant, op het eind zien we er heel veel. Ook zien we krokodil, ossen, cobra, roofvogels, apen, ooievaars, reigers, ijsvogels, bijenetervogels en heel veel ander pausmobielen met toeristen.
Na het ontbijt vertrekken we richting de mainroad en gaan over een dijk en langs het NP 45 km richting Thanamalwilla. We spotten nog een olifant. Het is hier kaal en bloedheet, 42 graden, maar de weg is rustig. We stampen door. Gelukkig wordt de begroeiing later iets meer en hebben we nog eens een wolkje, maar het blijft heet. In een stadje gaan we maar weer eens pinnen, feestmuziek als je geld wordt geteld! Roel komt weer dansend het pinhok uit, de mensen er omheen zetten grote ogen op haha. De broodjes en cake die we hebben gehaald vallen niets tegen, toch altijd spannend wat je uit die vitrines koopt bij de winkel van sinkel of garage. We zien ook nog apen! In Tissamaharama op weg naar ons guesthouse zijn we al weer tig keer gevraagd voor een safari, maar we vertellen dat we nog door moeten naar het volgende dorp. Ook handig voor of juist tegen die hotelrunners. Het Elephant Camp Guesthouse is zo gevonden. De kamer is schoon, de rest ook, jammer nou net van dat douchegordijn. Maar de mensen zijn supervriendelijk en meneer blijft maar vertellen en geeft ons allerlei tips. Eten is heerlijk en Roel mag een glaasje Akra: vieze sterke drank met meneer drinken. Uiteindelijk wel het beste en leukste guesthouse van de hele reis.
Het ontbijt is mega uitgebreid, veel fruit, 6 soorten jam, veel brood, sapje, koffie thee. Wanneer het tijd is om te gaan krijgen we een dikke knuffel van meneer, en bananen voor de olifanten. We fietsen eerst naar Kataragama om daar de tempels te bekijken. Het is al snel weer 40+ graden. Bij de tempels moet je je schoenen uit doen, het zand is bloedheet en het lijkt of dat je op hete kolen loopt. Een uitdaging op zich. De weg vervolgd door het Yala NP. Aan het begin van de weg staat de 'tol' olifant. Hij staat werkelijk midden op de weg en als je er langs wil moet je fruit gooien, dan doet ie een stapje naar achteren. Het is echt koddig om te zien, hele meloenen worden er uit de auto gegooid. Wij verschuilen ons toch maar een beetje achter een auto als we langs um willen. De weg is verder heerlijk fietsen en rustig. Halverwege krijgen we van auto’s door dat er nog een olifant op de weg staat, och denken wij. Maar deze is toch anders: echt een hele strenge tol olifant. Wij wachten weer tot er een auto komt, maar dat beest komt naar ons toe. Dus maar een eindje achteruit. Wanneer er eindelijk een auto komt, moet deze ook een paar keer achteruit om de kans af te wachten dat ie erdoor kan: geen fruit bij zich. Wij willen onze bananen al pakken maar dan besluiten ze te gaan rijden, olie staat helemaal aan de kant van de weg. we hadden ze duidelijk gemaakt dat we naast hun wilde fietsen bij de doortocht. Echter geven ze bij de olie vol gas, wij kunnen niet anders dan hard trappen en hopen dat die slurf niet richting ons gaat. Het gaat net goed, de weg is weer geheel versperd, door de olie die weer middenop is gaan staan, voor anderen die gaan komen, ons harten gaan wel even tekeer, olifanten zijn best groot. In Batulla kijken we even naar een guesthouse of iets dergelijks, maar eigenlijk vinden we nog te vroeg, we rijden door. Na een half uur begint het echter te plenzen en te onweren. We schuilen, rijden weer verder, schuilen weer als de druppels te dik worden en zo nog een paar keer. Halverwege de weg naar Wellawaya zien we rooms staan. Meneer heeft een kamer alleen is daar nog even een ander koppel binnen bezig, of we even willen wachten, tja we rijden toch maar door, door de regen. In Wellawaya vinden we een geusthouse wat net nieuw is en dus nog schoon, gelukkig maar
Vandaag geen lange rit maar wel klimmen naar 800 meter. De eerste 20 gaat allemaal wel, maar de laatste 10 gaan hard omhoog en de weg is slecht en daarbij is het ook weer goed warm. Liters water gaan er weer doorheen en komt weer net zo hard uit alle poriën. Onderweg krijgen we steeds dezelfde diepteinterviewen: ‘where are you from?’ En ‘where do you go?’ Als Jolanda dan eens ‘naar Boris’ (onze kat) terug roept klinkt het antwoord: OKE, da’s dan weer fijn te weten. Om 12 uur zijn we er, net op tijd want het begint weer te onweren en hard te regenen. Geen middagprogramma dus. Elly is een dom dorp, een straat met guesthouses, hotels en restaurantjes, heel veel backpackers, in dit soort oorden zitten ze dus. ‘s avonds eten we lekker bij een wok restaurant, in die hamburgerbackpackerdingen hebben we niet zo veel zin
De lucht is weer strakblauw, dus op naar de uitdaging van vandaag naar Nuwara Eliya op 1880 meter. Eerst dalen we over een erg slechte weg af. We bezoeken nog een tempel en later begint het klimmen weer. Echt veel koeler is het niet 38 graden, maar het klimmen gaat goed. We komen door moslimdorpjes waar het niet zo leuk fietsen is voor Jolanda, mannen doen wat vreemd, maar ja vrouwen lopen geheel gesluierd en dan komt er opeens een vrouw, in hun ogen waarschijnlijk schaars gekleed langs. Maar het blijft lastig. Sri Lanka heeft veel gezichten. We zien ook wel wat theeplantages maar veel minder dan we hadden verwacht. Bijna boven zien we weer erge donkere lucht aankomen dus we doen even trapje bij. Voor de bui losbreekt zijn we gelukkig bij ons hotel (hadden we al geboekt met booking.com, best handig; geen gezoek geen gedoe).
We gaan een theefabriek bezoeken, volgens de boeken 5 km buiten de stad. Echter gaat de weg eerst nog 3 km omhoog, zodat we op 2100 meter staan, en daarna is het 9 km afdalen naar de fabriek. Maar goed het is mooi tussen de theeplantages en we hebben de hele dag de tijd. We krijgen een rondleiding door de fabriek, binnen 24 uur van plukken tot thee. We krijgen ook nog een kopje thee en daarna fietsen we weer omhoog. Zonder bagage scheelt toch wel. In Nurawa Eliya halen we wat broodjes en gaan dan terug naar het hotel. ‘s Middags wandelen we nog even door de stad. 's avonds eten we ergens waar vooral japanners komen, een luidruchtige groep, maar zodra ze de wifi code hebben zijn ze stil, echt gezellig al die mobieltjes. Ook zijn er een stel burka vrouwen, die zie je in Sri Lanka toch wel veel, lekker handig eten, bij elke hap gaat lapie even omhoog en een bende dat het op het eind is
We fietsen naar Kandy niet over de doorgaande weg maar via een andere weg langs het tea factory hotel. Het is echt een prachtige route door de theeplantages met een te mooie nieuwe weg. Na 20 km is deze dan ook under construction, maar even later weer goed, en dan weer slecht en dan weer goed. Echt structuur zien wij er niet in: overal zijn ze bezig. De weg varieert van spiksplinternieuw asfalt (heel soms) tot hobbelige zandweg, zuigende modderweg, aangewalste zandweg, losse keien weg of grof grind weg, die laatste is nog wel het vervelends, dat fiets namelijk het minst, zeker als het kwik weer oploopt tot ver boven de 40 graden. Wel weer eens avontuur. De weg blijft lange tijd slecht, maar uiteindelijk na 50 km banjeren, ligt daar weer gewoon asfalt. Het blijft op en neer gaan en tegen het eind van de middag komen we in Kandy. We moeten dwars door de stad om bij ons onderkomen te komen. Op booking.com een gemiddelde beoordeling van een ruime 9 maar echt schoon vinden wij het niet, maar goed we hebben wel een heel appartement. Roel gaat naar de afhaal om eten te halen, inmiddels stortregent het weer en onweert het
Met Jolanda ziek op bed, wellicht was de afhaal Srilankees toch niet helemaal je van het, het kwam er vannacht allemaal uit. Roel gaat alleen op pad. Te voet naar het centrum moet kunnen, eerst langs de centrale markt, altijd goed voor een serie mooie plaatjes, veel fruit, allerlei bonen en rijst soorten en niet te vergeten te kruiden en specerijen die niet kunnen ontbreken in de Srilankeese curries. Daarna op weg naar de tempel van de tand. Die tand zou van Boeddha geweest zijn en ligt nu goed verstopt in een kistje, in een tombe, in een tempel. Al snel blijkt de korte broek te kort, dus op zoek naar een sarong, de mannen voor de tempel bieden er een voor 800 roepie, op de markt is uw roepie een euro waard en voor de helft een mooie sarong gekocht. Gelukkig helpt de bewaker met de juiste knoop. De tombe is rijk versierd, ook de nodige olifantslagtanden sieren de ingang. Verder nog een zaal met een mooie Boeddha en alle zuilen zijn versierd met gouden olifanten. Buiten wordt er druk wierook en theelichtjes geofferd. Terug met de tuktuk, gelukkig had ik iets van een straatnaam bij me en dat we in de buurt van een tunnel woonden hielp ook wel. In de middag nog even naar het meer gelopen, 2x flink nat geregend, wel nog een hagedis van ongeveer 1 meter op de foto kunnen zetten, hij was lekker in het meer de kant af aan het struinen naar iets eetbaars denk ik dan. Daarna nog even naar een hippe kapper, die zijn best doet, goed zomerskapsel voor Roel, en zelfs op de foto voor op de website van die kapper.
Ook vandaag zou het weer alleen maar berg af zijn, niet dus. Het ommetje wat we direct buiten Kandy hebben gepland blijkt snel gevonden, er staan zelfs een soort van uit de kluiten gewassen ANWB paddenstoelen met leesbare plaatsnamen. Wel jammer dat het steeds een beetje miezert. In Matale proberen we koffie te krijgen, hoewel de bakker er uit ziet als een lunchroom, geen koffie naar westerse maatstaf, dan maar alleen de broodjes en cake voor de lunch. Ook zien we daar nog een grote Hindoe tempel: rijk versiert met allerlei rare figuren en in hippe kleuren. Over de grote weg gaan we verder, als we naar ons idee al een heel eind richting Dambulla zijn, blijkt het dorp waar we op dat moment door rijden op de kaart een takkeneind van Dambulla af te liggen. Even later zien we een bord met Dambulla 20 km en dan valt het weer mee. (De kaart klopt niet helemaal met de werkelijkheid). Zeker als later blijkt dat het er maar 18 zijn. De weg naar Sigiriya is snel gevonden, het stikt er van de hotels en rooms, je kunt hier in de buurt voor 20 en ook makkelijk voor 200 euri overnachten. Ons LAL guesthouse is zo gevonden. Wel eerst de tassen en fietsen afgespoten want na de regen op de achterafpaadjes, zien die er niet uit. De ontvangst is hartelijk, fruit juice, thee, bananen en meloen. De kamer is basic en badkamer best wel schoon naar lokale maatstaven. We volgen het vaste ritueel: onder de douche, kleren wassen en een beetje lezen. Het eten met de andere gasten is gezellig en het eten blijft maar komen, we ploffen. Maar ja wel weer rijst en we worden een beetje rijstmoe.
Na het ontbijt wat maar bleeeef komen, gaan we naar de kleine rock. De Sigiriya rock is 30 dollar entree en megadruk. De kleine rock die er iets achter ligt is 300 roepie ( € 1,80) en er lopen 6 andere toeristen. Het is even zoeken naar de weg naar boven en het is alweer bloedheet. Maar boven is het uitzicht prachtig over de Sigiriya rock en 360 graden om ons heen. Daarna even naar het guesthouse terug waar meteen weer juice wordt aangedragen. Via kleine achteraf paadjes gaan we naar Dambulla om daar de cave-tempel te bezoeken. Weer een hele klim naar boven. Er liggen in diverse grotten grote Boeddha’s te liggen. Daarna terug naar het guesthouse, we hebben er uiteindelijk toch weer ruim 60 km opzitten. We ploffen dan ook gelijk neer. Mevrouw heeft weer veel teveel gekookt en andere curry varianten als gisteren. We praten nog wat en dan gaan we weer naar ons kamertje, we zijn moe. Al snel begint het hard te regenen en te onweren, mega klappen. In de badkamer lekt het. Dit vertellen we de volgende ochtend, het huisje staat er pas 2 maanden en dit is de eerste regenbui die het krijgt. Oeps kamer pas 2 maanden, dan is het best al gebruikt zeg maar
Het is droog en lekker wat frisser. Na een heel uitgebreid ontbijt met pancakes, tosti’s gevuld met gebakken ei, honey hoppers en plain hoppers, fruit en gewoon toast met jam vertrekken we, we krijgen de ontbijtrestanten mee, de schatten. Leuk bospaadje en we zien veel grote hagedissen gewoon langs de grote weg richting Polonaruwa. Ook fladderen er heel veel vlinders om ons heen, gezellig. De temperatuur loopt al snel op naar 45 graden. Een yoghurtje doet het weer goed, die yoghurtjes hadden we een paar dagen geleden ontdekt: in heel veel kleine winkeltjes hebben ze toch een koelkast en de yoghurt heeft altijd een vanille smaak, best lekker. In Polonaruwa worden we gek van de mannetjes met hotelletjes die eeuwig naast je blijven rijden. We moeten even bellen naar ons guesthouse waar het is. Het is echt leuk en echt schoon. Alleen de airco kamer die we zouden hebben is nog bezet door iemand die in het ziekenhuis is beland die ochtend. We nemen dus maar een kamer met fan, want dit guesthouse is schoon en je weet maar nooit waar je anders weer terecht komt (meneer had een vriend met kamers waar we naar toe konden, nou dat kennen we inmiddels). Lekker de middag even naar het meer gelopen en nog wat olifanten gespot op de andere oever verder lui gedaan, net vakantie. 's avonds een mooie zonsondergang met hele grote vleermuizen die overvliegen.
Eerst ff ruzie maken met de hotel eigenaar, het verhaal van de mevrouw die van de fiets is gevallen klopte niet en nu blijkt dat hij ook voor komende nacht overboekt is. Blijkbaar zijn de gasten die nog moeten komen belangrijker dan wij (chinezen). Na wat onderhandelen gaat er flink wat van de prijs af en blijven we toch maar. Bij het museum kopen we entreekaartjes voor alle ouwe zut hier in de buurt en dan blijkt het nog lastig om de ingang van het geheel te vinden. Het is niet druk en de verkopers spreken goed Nederlands: mooie olifanten, moeder oli, vader oli, kleine oli, kijken, kijken, kopen...., maar dat doen we toch maar niet. De ruines zijn echte ruines: vaak staat maar een stuk fundament soms een paar pilaren. De stoepa’s zijn wel heel gebleven. Om dichterbij te mogen moeten de schoenen uit en dan blijkt het zand toch wel weer heeeeel erg warm. Na ene hebben we het gezien en gaan we ff een tukkie doen, maar niet voordat we in onze favoriete winkel, met flinke airco, wat inkopen hebben gedaan. In de middag gaan we nog langs het museum en nog wat oude zut in de buurt van het meer. Aan de overkant zien we de eerste olifant al weer staan, dat moet wel een flinke zijn want hij is duidelijk zichtbaar, beter dan die van gisteren.
Via wat b weggetjes fietsen we naar Habarana. Het is warm en er waait een warme wind. De route is wel lekker rustig, maar het valt niet mee vandaag. Voor al dat gezwoeg krijgen we niet eens een olifant. Na de middag zijn we in Habarana, het guesthouse is snel gevonden en dit keer hebben we wel een kamer met airco, die zetten we op vriezen. 's middags toch nog een klein uitstapje naar een meer, wat we niet kunnen bereiken, een ander meer wel. Het is er heerlijk. Terug in ons guesthouse krijgen we gemberthee (niet onze voorkeurssmaak) en hapjes waarvan er een paar iets te spicy zijn. De temperatuur wordt buiten langzaam iets aangenamer.
Het is in de ochtend gewoon lekker weer, er staat een ietwat 'koel' windje. Op aanraden van de guesthouse man nemen we gewoon de hoofdweg omdat een andere optie een erge slechte weg is. Met de drukte valt het mee. 20 km voor Anuradhapura kunnen we het toch niet laten, we duiken weer een kleiner weggetje op richting Nachchaduwa. We kiezen maar wat weggetjes links en rechts waarvan we denken dat het goed gaat omdat ze richting het zuiden gaan en komen langs mooie meertjes en over fantastische dijkjes. Toevallig komen we precies goed in Anuradhapura uit en zitten direct bij ons hotelletje. We krijgen een mega grote kamer met airco en alweer een schone badkamer, heerlijk.
Het ontbijt is gelijk een apenshow in de voortuin, een kleine aap krijgt les over de electrodraden lopen en valt regelmatig bijna, mooi gezicht. Daarna gaan we richting de tempels en stoepa’s in de oude stad. Na een tempelbezoek hebben we het eigenlijk wel gehad met de tempels en oude zut en besluiten lekker rond te gaan fietsen over kleine weggetjes. Af en toe fietsen we toch tegen een stoepa of iets ouds op. Die stoepa’s zijn hier mega. Het is vandaag weer extra druk omdat het weer een feestdag is ter ere van volle maan. Om 2 uur zijn we wel weer gekookt en gaan we voor een break naar ons hotelletje. Aan het eind van de dag doen we nog een rondje.
Deze morgen geen apenshow, gewoon toast en gebakken ei voor het ontbijt. Bij de family baker hadden we gisteren lekkere jam buns gevonden, dus daar gaan we weer op af, ook nog scones en muffins, daar moeten we het mee redden. De weg is redelijk rustig, zo af en toe een duur uitziend resort, veel rijst velden, een paar meren en de nodige ooienvaars, reigers, in alle maten, ibissen en ook nog een paar flamingo's die laatste hebben we nog niet eerder gezien. De weg lijkt veel op de zeven heuvelen weg bij Nijmegen, met die toevoeging dat het minstens 17 heuvels zijn, vooral tegen het eind zitten nog een paar flinke hobbels, ook is er dan geen schaduw en tikken we de 50 graden aan. De supermarkt in Putalam, waar we inkopen doen heeft een goede airco, dus vooral treuzelen met de inkopen. Het laatste stukje naar Malpuri valt nog tegen, de verwachtte serie guesthouses blijft uit en de eerst de beste die we tegen komen blijven we maar hangen. Als we uit zitten te puffen wordt er in het huisje naast ons van alles gefotografeerd. Het blijkt een bruidspaar te zijn, ook gaan ze nog even in de tuin foto’s nemen, onze was die daar hangt, staat er volgens mij ook op. Jolanda heeft sjans met een broertje van de bruid, hij is maximaal 18, dus of hij vindt oudere vrouwen leuk of Jolanda ziet er nog heel jong uit (ik denk het laatste).
We willen weer eens via kleine weggetjes afzakken naar het zuiden, moet kunnen volgens de kaart die niet altijd klopt, we komen er niet helemaal uit maar een behulpzame chauffeur wijst ons de goede kant op. Via allerlei kleine weggetjes vlak langs de kust doen we het eerste stuk, er staan haast meer moskeeën dan huizen. We rijden steeds tussen de plantages van palmen. Zoals de hele vakantie geven we weer veel diepteinterviewen: ‘where are you from?’, wij netjes antwoorden: ‘From Holland’, ‘o, omelet’ is dan de reactie, heb je toch weer de hele dag een lach op je gezicht. Bij Chilaw zien we dan toch echt de zee, sterker nog, bij de harde wind spettert hij soms in je gezicht. We fietsen dus over de boulevard, direct aan het strand, we hebben hier allerlei grote hotels verwacht, dat valt reuze mee, of tegen, er staan er wel een paar, met flinke muren er omheen, tja als toerist moet je niet te veel van het echt Sri Lanka meekrijgen natuurlijk. Vissers zijn bezig de vangst te bekijken: grote garnalen. Ze vissen trouwens met een soort breed uitgevallen kano's, waar je net met 2 man op kunt. Wanneer de weg in het zand dood lijkt te lopen roepen de mannen die ergens onder een afdakje hangen te hangen dat we gewoon door kunnen. Het zand is gelukkig alleen maar een klein stukje droge rivier bedding, daarna gaat het asfalt gewoon verder. Na weer een stuk hoofdweg, vinden we een 3e de-tour, weer een lekker rustig weggetje en de katholieken kunnen er ook wat van, misschien niet zo veel als de moskees die we in de ochtend zagen, maar de talrijke kerken die we tegen komen zijn gemiddeld een stuk groter. De laatste de-tour is een beetje op de gok, die blijkt goed uit te pakken en na 108 kms zijn we weer 'thuis'. De eigenaar van villa green inn is ook blij dat hij ons weer ziet. We moeten vooral eerst even lekker uitrusten van hem, maar het zwembad lonkt, dus binnen 10 minuten liggen we daar in. Daarna gaan we de fietsen weer in de dozen inpakken, genieten we van een laatste rijst met curry (komt ons toch wel een beetje de neus uit), pakken onze spullen en gaan dan slapen.
Ontbijt om half 7 en om 7 uur staat er zowaar een busje om ons naar het vliegveld te brengen. Echt op de fiets is het een stuk veiliger dan in zo’n busje. Daarna begint de reis terug, op naar het koele Nederland, ook wel weer lekker!